Podróż duszy do Raju
Kiedy zostaniesz zaproszony… Tam,
to, zanim staniesz u Nieba Bram,
zobaczysz Anioła, co po ciebie spłynie.
A może zjedzie na Niebieskiej Linie?
I ujrzysz mnóstwo Świetlistych Obręczy
ułożą ci Tunel w Kolorze Tęczy.
Pójdziesz Tunelem z radością w sercu,
za tobą Anioł z tomikiem wierszy…
Pomoże nieść ci poetycką duszę,
bo razem z tobą w tę podróż wyruszy.
Poetę do Raju Anioł prowadzi,
pomóc nieść wenę chyba nie zawadzi.
W końcu Tunelu – ogromna Jasność,
że przy niej inne jasności gasną,
tam siedzi sam Bóg w Świetlistej Koronie,
to w Jego Sercu ta Jasność płonie.
Dlatego Światło jest tak ogromne,
bo mieści w sobie dla ciebie Promień.
Dla ciebie, dla mnie, no – i dla wszystkich.
To mogłeś sobie najwyżej wyśnić!
I Bóg uśmiecha się dobrotliwie,
Najświętszym Palcem przyjaźnie kiwa,
ty jesteś mile zaskoczony,
nie znałeś Pana z Tamtej Strony…
A wokół Tronu stoją Anioły,
spijają Nektar z Pańskiego Stołu,
grają na harfach, pieśni śpiewają,
tak Nową Duszę cudnie witają.
Za Aniołami niemały tłumek
i każdy śpiewać już tutaj umie,
wśród nich rozpoznasz swoich znajomych,
bliższych i dalszych, i tych… rodzonych.
Wyszli do ciebie na to spotkanie,
widzieli dobrze kiedy się stanie,
bo oni z Bogiem już przebywają,
od Niego właśnie te wieści mają.
No a ty patrzysz oszołomiony,
Że tu Raj oto jest – ten utracony!
Wróciłeś znowu do Szczęśliwości,
na Ziemi byłeś zaledwie… gościem.
Tak ślicznie śpiewa Chórek Niebieski
a Tobie płyną Radości Łezki…
A pośród żywych wielu się smuci,
że do nich nigdy już nie powrócisz
i swoje rzewne łzy wylewają,
pojęcia o prawdzie Raju nie mając!
Bernadyna Łuczaj
Dzień Wszystkich Świętych
Jest taki jeden dzień w roku,
Pełen zadumy i troski.
Dzień naszych wspomnień o bliskich,
Którzy usnęli snem boskim.
Przejdźmy przez bramę cmentarną,
Otwartą przecież na oścież.
I złóżmy hołd naszym zmarłym,
To takie piękne i proste.
Zapalmy znicze koniecznie.
Ich płomień, to Boża nić.
Ona nas z bliźnim połączy.
Zaiste to prawda, nie mit.
Bo kwiat nazywany złocieniem,
Lub chryzantemą jak chcesz,
Jest tylko grobu ozdobą,
Chociaż nie każdy to wie.
Uklęknij zatem przy grobie,
Zmów pacierz, jak kazał Bóg.
Bo tylko takim sposobem,
Będziesz pomóc Im mógł.
Wiesław Lickiewicz
Listopadowe Święto
Do butów czepiają się liście
jak dusze żebrzące o litość
a zniczów języki
liżą płachtę dymną
przypaloną wonią kadzideł
chryzantemy drobnolistne
w zimnym uścisku
całują cmentarne tablice
w procesji zawodzą pacierzem
co ma nieść się błagalnie ku niebu
o litość dla świętej ziemi
w której położeni
najbliżsi…
… i najdalsi
gdzieś za oceanami
wszystkim
daj pokój Panie
i tym nie pogrzebanym
a zwłaszcza
nie rozgrzeszonym
największą łaskę podaruj
w dniu Świętych Obcowania
Jadwiga Zgliszewska
W dniu święta zmarłych
to nie nasze święto
to tych, co odeszli
na ich prochach swe życie zbudowaliśmy
my współcześni
na ich grobach sztuczne kwiaty stawiamy
udajemy o nich troskę
i nieszczerą modlitwę odmawiamy
nie dla nich to posłuży
a komu …
Więc wróćmy do domu
i postawmy sobie… po obiedzie…
deser po udawanej trosce
z majowych zmrożonych czereśni
bo ślad wypalonego znicza
ani najdroższy kwiat
nie da obrazu minionego życia
ani minionych lat …
Stanisław Szymański
Śnieżne Zaduszki
Jeszcze dęby kuszą żołędziami,
Jeszcze brzozy złotem obsypane,
A tu nocą mróz przeszedł nad nami,
Śnieżny cmentarz zastał dziś poranek…
Nie ma błota, szarugi niechcianej,
Wszędzie czysto i tak jakoś cicho,
Wszystkie groby zostały zrównane,
Te bogate i te bardzo liche…
Ptaki milczą , kuląc się pod płotem,
Kocur grzeje łapy na przypiecku,
Goni liście wiatr z mroźnym łopotem,
By rozrzucić je wokół znienacka…
Już mogiły w klomby zamienione,
Już nie śnieżne, ale kolorowe,
W karmin klonów z lekka przyodziane,
Przyjąć płomień zniczy są gotowe…
Kiedy lampki tęczowo zabłysną,
Kiedy w wieczór dzień jasny się zmieni,
Łuna wielka nad światem zawiśnie,
Zniknie niebo, nie będzie też ziemi…
Gwiazdy z góry promienie miotają,
Z dołu światła wzlatują w przestworza,
Zło umiera, a w nas pozostaje,
Tylko dobroć, tylko miłość Boża…
Jolanta Maria Dzienis
Podlaska Redakcja Seniora Białystok
