Weihnachtoratorium BWV 248 –Johanna Sebastiana Bacha to  wyjątkowy akcent przygotowujący Białostoczan do świąt Bożego Narodzenia.17 grudnia 2017 roku w Auli Magna Pałacu Branickich usłyszeliśmy jedną z najbardziej cenionych kompozycję wszechczasów.

J.S. Bach jako kantor kościoła św. Tomasza w Lipsku zobowiązany był zapewnić oprawę muzyczną na wszystkie niedziele i święta roku kościelnego. Okres Bożego Narodzenia był szczególny. Obchodzono wówczas trzy kolejne dni świąteczne. Skalę trudności oprócz skomponowania muzyki, poszerzało rozpisanie muzyki na orkiestrowe i chóralne głosy oraz przeprowadzenie prób. Jan Sebastian Bach mierzył się z tymi wyzwaniami doskonale. Obdarzył nas także arcydziełami, których wartość doceniły dopiero następne pokolenia. Jednym z nich było właśnie Oratorium bożonarodzeniowe.

Sześcioczęściowe dzieło powstało w 1734 roku. Datę tę potwierdza autograf J. S. Bacha na rękopisie oratorium. Prawykonanie odbyło się w czasach bardzo odległych, czyli w dniach 25 grudnia 1734 – 6 stycznia 1735 roku. Ponownie oratorium zabrzmiało w 1857 roku, a więc aż po 123 latach.

To cenione ze wszech miar dzieło wypełniło barokowe wnętrze Pałacu Branickich dzięki współpracy Fundacji Pro Anima i Wydziału Instrumentalno – Pedagogicznemu Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina. Pod batutą  Anny Moniuszko wystąpił Zespół Muzyki Dawnej. Oprócz lokalnych sopranów, altów, tenorów i basów gościnnie w roli Ewangelisty wystąpił ceniony wykonawca dzieł barokowych z dużym dorobkiem artystycznym, absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku – tenor Karol Kozłowski.

Zadziwiał nas głosem młody, zdolny solista stawiający pierwsze kroki w Poznańskim Chórze Chłopięcym, absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie – kontratenor Marcin Gadaliński. Absolwent Warszawskiej Akademii Muzycznej, laureat wielu konkursów wokalnych – bas i baryton Artur Janda wystąpił solo i w doskonałym duecie ze znaną nam dobrze i cenioną sopranistką, doktorem sztuki muzycznej z zakresu wokalistyki artystycznej – Martą Wróblewską. Partię solową jako Anioł wykonywała zdolna sopranistka, lubiana i znana nie tylko białostockiej publiczności, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Białymstoku, laureatka wielu konkursów wokalnych – Małgorzata Trojanowska.

Usłyszeliśmy trzy pierwsze części: opis narodzin Jezusa, objawienie pasterzom i adorację pasterzy. Solistom towarzyszyli muzycy na instrumentach charakterystycznych dla epoki. Były to oboje barokowe, miłosne, myśliwskie, flety traverso, trąbki i kotły barokowe, skrzypce, altowki, wiolonczela, pozytyw, fagot, kontrabas.

Chór i soliści wiernie odtwarzali barokowe techniki śpiewu. Niezwykle brzmiała imitacja kobiecego głosu poprzez najwyższą naturalną odmianę głosu męskiego zwaną kontratenorem. Oratorium było śpiewane w języku niemieckim. Jednak pojawienie się tekstu na telebimie i dwóch wielkich monitorach umożliwiło jego rozumienie.

 

„Oto w stajence ciemnej śpi
Ten, przed którym cały świat drży.
Gdzie przedtem wól posiłek miał,
Tam będzie Syn Dziewicy spał”.

Pośród niezwykle licznej publiczności, której przewagę stanowili Seniorzy, było niewątpliwie wielu koneserów muzyki barokowej. Widownia doceniła kunszt techniki śpiewu i gry na instrumentach muzycznych owacjami na stojąco.

Marianna Blaszko
Podlaska Redakcja Seniora Białystok