Wiersze tematyczne na Światowy Dzień Poezji – 21 marca
_
Stan duszy
Poezja to więcej niż wiersze
Poezja to stan duszy
To sen na jawie
Po pierwsze
To ciągłe uniesienia
Chęć bycia w przestworzach
Szybowania nad drzewami
Z rozwianymi włosami
Poezja to konieczność
Pchania się do gwiazd
To myśli czasem nieuczesane
Coś co wyrywa się z nas… samo
Nie wiem
Z serca
Czy z duszy bardziej
Poezja to tęsknota
Za czymś nieokreślonym
Nieznanym
Takie coś… bez granic
Które fajnie byłoby
Spotkać
Przeżyć
Nawet to
W co nikt nie mógłby uwierzyć
To taka szczególna mentalność
Gdy omotani marzeniami
Myślimy
Że wszystko jest wykonalne
Ale ja wiem
To dzieło Neptuna
Naszej wyobraźni Fortuna
* * *
Położyłam notes
na parapecie
wpadł wiatr
czytał wiersze
słońce wędrowało
też przeczytało
nadejdzie noc
i może jeszcze
przeczyta księżyc
wiersze
gwiazdki się poszturchują
też podczytują
a wiersze nie chcą
spokojnie siedzieć
ich też ciekawi
co słychać w niebie
zaraz mi wszystkie
do gwiazd pofruną
wezmą mą duszę
na spotkanie z Luną
Płynie poezja w labiryncie życia
Płynie poezja w labiryncie życia
a życie poezją płynie
nie ma nic do ukrycia
w kolejnej życia godzinie
czasem płynie cichutko
bezgłośnie i bezszelestnie
to znowu ból targa
niejednym ludzkim jestestwem
prawda że w labiryncie
życie jednostki się plącze
zawsze podąża za nim… poezja
aby się z nim połączyć
bo życie jest poezją
no a poezja życiem
czy na jawie czy we śnie
wszyscy poetycznie śnicie
poezja i życie
splatają się jak warkocz
bo warto pisać wiersze
i żyć tym bardziej warto!
Z Pegazem
Szybuj na szczyty duszy,
nie cenzuruj marzeń,
wiatr łezkę ci osuszy,
nie kurcz wyobrażeń.
Sięgaj w bezkres kosmosu,
bo tam mieszkają marzenia,
skrzydła poezji zaniosą
do gwiazd twoje westchnienia.
Wskocz wartko na Pegaza,
u skrzydła mu się uwieś
i niech cię nie przeraża,
że latać nie umiesz.
Bo on cię zaprowadzi,
zaniesie, to rzecz jasna,
do świata cud-fantazji,
gdzie świeci twoja gwiazda.
Pomknij w przestworza razem
w wyobraźni światy
z uskrzydlonym Pegazem
po inspiracji kwiaty.
A on cię umieści
w bajecznej krainie,
na szczyty poezji,
nie wrócisz na ziemię.
Bernadyna Łuczaj
