Ktoś kiedyś powiedział, że milczenie jest złotem, a mowa tylko srebrem.
Czy aby na pewno?
–
Nie znam niczego bardziej niszczącego związki, niż cisza.
–
Jeżeli dwoje ludzi nie potrafi rozmawiać, wtedy to, co ich łączy, powoli umiera. Cisza panująca między partnerami świadczyć może o braku bliskości i zainteresowania. I tak jest odbierana. A co z zaufaniem? W ciszy zaufania nie ma. Czy możemy dzielić się sobą z kimś, komu nie ufamy? Jak wiele emocji i uczuć niszczy milczenie…
–
Czy nadal uważacie, że milczenie jest złotem?
–
Przemawia do mnie maksyma kontrowersyjnego Elie Wiesela, laureata Pokojowej Nagrody Nobla z 1986 roku, który zdecydowanie twierdzi, że od pierwszego człowieka do końca czasów, słowo jest i pozostanie jedynym narzędziem, które pozwala ludziom wymieniać marzenia i tajemnice.
–
Zgodzicie się chyba ze mną, że inny człowiek wie o nas tylko tyle, ile mu powiemy. Jeśli nie zrobimy tego, wtedy spróbuje snuć domysły. Jednak jego domniemania będą oparte nie na faktach, tylko najprawdopodobniej na osobistych doświadczeniach, oczekiwaniach i przypuszczeniach. Takie spekulacje zazwyczaj odbiegają od rzeczywistości, a przypisywane nam zamiary, czy pragnienia, są przeważnie w stu procentach błędne. Nikt przecież nie zna naszych myśli!
–
Jeżeli więc chcemy zrozumienia i porozumienia, rozmawiajmy.
Porozmawiaj ze mną…
Za oknem jesień, deszcz, nadchodzi ciemność,
W kominku gasną ostatnie polana,
Wiesz, że nam żaru nie starczy do rana,
Odpędź złe chwile, porozmawiaj ze mną!
–
Noc bez gwiazd zaraz przywiedzie bezsenność,
Zegar policzy, tykaniem znużony,
Godzin tak wiele na zawsze straconych,
Nie daj się prosić, porozmawiaj ze mną!
–
Odpędź wspomnienia goryczy wciąż pełne,
Za krótkie życie na rachunki próżne,
Rzucasz spojrzenie jak jakąś jałmużnę,
Przerwij milczenie, porozmawiaj ze mną!
–
Za chwilę słońce rozbłyśnie promiennie,
Ranek mądrzejszy od nocy nastanie,
Ciszy już nie ma, ani obwiniania,
Widzisz jak dobrze, gdy rozmawiasz ze mną…
_
