Życie bez pasji jest jak potrawa bez soli. Człowiek ze sporym bagażem różnych doświadczeń, niezliczonych pasji, wymyślił sobie pewnego dnia kolejne hobby. Nie wystarczyła miłość do rękodzielnictwa, malarstwa, haftu, łowickiego folkloru. Muszę jednak przyznać, że to zasługa mojego męża. Zaczęło się dwadzieścia lat temu, tysiące kilometrów od ojczystej ziemi.
Pewnego dnia mąż otrzymał, z okazji świąt Bożego Narodzenia, piękny kryształowy dzwonek, dedykowany nam obojgu. Bardzo poruszył nas ten gest, a mąż postanowił z tej okazji sprezentować mi kolejny z napisem „love”. Od tego momentu dzwonkowa lawina ruszyła na dobre. Początkowo sama zaczęłam kupować. Ponieważ rodzina, przyjaciele, znajomi, szybko się zorientowali, że połknęłam kolejnego bakcyla, kolekcja się powiększała.
Wróciliśmy do kraju i najbliżsi uznali, że to doskonały sposób, żeby z różnych okazji dołączyć, oprócz życzeń, ten skromny symbol. Jakże jednak dla mnie ważny. Pojawiły się dzwonki z różnych krajów – Anglia, Belgia, Bułgaria, Włochy, San Marino, Chiny, USA… Dzwonki z różnych miast Polski. Tematyka symbolizująca zawody, sytuacje, wydarzenia, cyrk, wesele, święta, Wielkanoc, Boże Narodzenie.
I co najważniejsze, kolekcja ciągle się powiększa. Nieskromnie powiem, że w tej chwili jest ich tylko… 142.
Przepraszam. Tu włączam się ja, czyli mąż Anny. Przyczyna prozaiczna, dla mnie jednak smutna. Dopiero wczoraj, po wielu tygodniach, przypomniałem sobie, że krótko przed śmiercią napisała ten artykuł. Jednak przeżycia spowodowały, że ten fakt umknął naszej uwadze. Sorry, skoro ja go wysyłam, podpisuję się jako autor. Choć wolałbym…
Czas goi rany, wspomnieniami rekompensuje nam to, co straciliśmy. Jest to jednak proces długofalowy. Z nadzieją…
Pozdrawiam wszystkich.
Foto: Eugeniusz Regliński
Kliknij w poniższe zdjęcie:
Eugeniusz Regliński
Podlaski Senior Redakcja Kolno
