Z wiekiem wiele osób zaczyna zauważać, że ich wzrok nie jest już tak sprawny, jak niegdyś. Zjawisko pogarszania się widzenia wraz z wiekiem jest bardzo powszechne i nie stanowi odstępstwa od normy. Prezbiopia, bo tak nazywa się fachowo starczowzroczność, zaczyna się w okolicach 40-45 roku życia. Często widuje się ludzi w średnim wieku, którzy czytają gazetę lub spoglądają na ekran telefonu na wyciągniętych rękach. Jest to właśnie typowy objaw starczowzroczności. Czym prezbiopia dokładnie jest i na czym polega?

Co to prezbiopia?

Prezbiopia jest fizjologicznym procesem utraty elastyczności soczewki oka. Ta struktura anatomiczna ma za zadanie pomagać w załamywaniu światła w oku i przepuszczaniu go na siatkówkę. Bierze to udział w wyostrzaniu wzroku. Wraz z wiekiem traci ona elastyczność, przez co zdolność akomodacyjna oka spada i rzeczy wydają się nieostre, gdy patrzy się na nie z bliska. Proces ten postępuje stopniowo na przestrzeni całego życia, jednak dopiero po 40-stce staje się wyraźnie zauważalny, a szczyt osiąga w okolicach 60 roku życia.

Niestety nie ma metody, która pozwalałaby zapobiec starowzroczności — nie pomogą ćwiczenia, nawyki, leki czy suplementy diety. Można jedynie korygować tę wadę, gdy już wystąpi. Na szczęście są sposoby, by skutecznie niwelować nieprzyjemne skutki takiego stanu rzeczy. Jak więc rozpoznać i korygować prezbiopię?

Objawy prezbiopii

Prezbiopia przebiega przez większość życia, a więc zmiany zaczynają się subtelnie, rzadko zdarza się, żeby pogorszenie wzroku zachodziło nagle. Z początku wyostrzenie wzroku może wymagać nieco więcej czasu lub wysiłku — to pierwsze oznaki postępujących zmian soczewki. Często objawy nasilają się, gdy człowiek jest zmęczony lub w warunkach słabego oświetlenia. Nieobce są także bóle głowy i uczucie zmęczenia oczu.

Jeśli wystąpią poniższe objawy, starczowzroczność jest bardzo prawdopodobna:

  • zamazane, nieostre widzenie;
  • zwiększone trudności z dostosowaniem ostrości widzenia z bliska; -bezwiedne odsuwanie od siebie książek, gazet;
  • używanie telefonu na wyprostowanych łokciach; -wiek powyżej 40 roku życia.

W przypadku osób młodszych dolegliwość charakteryzującą się powyższymi objawami nazywa się „dalekowzrocznością”i jest bardziej nietypowa.

Jeżeli podejrzewasz u siebie prezbiopię, warto wybrać się do lekarza okulisty, który wykona odpowiednie badania, oceni stan wzroku i opracuje metody postępowania pozwalające ograniczyć postępowanie choroby. Jakie mogą one być?

Czy da się leczyć prezbiopię?

Prezbiopii nie da się zapobiegać — to już wyjaśniliśmy. Jednak czy można ją wyleczyć? Teoretycznie tak, jednak zabieg niezbędny w tym celu jest nieprzyjemny dla pacjenta, wywołujący pewne obawy i kosztowny. Znacznie częstsze jest radzenie sobie z problemem za pomocą odpowiednio dobranych okularów lub soczewek kontaktowych.

Prezbiopię wyleczyć można tylko za pomocą zabiegu chirurgicznego. Wykorzystuje się do tego laserową korekcję wady wzroku poprzez wielokrzywiznowe modelowanie powierzchni gałki ocznej. Dla wielu osób perspektywa operacji na gałce ocznej wydaje się przerażająca i pozostają przy tradycyjnych metodach radzenia sobie z tą niedogodnością.

Najczęściej stosuje się do tego celu szkła korekcyjne lub soczewki kontaktowe. Mówiąc w skrócie — osoba dotknięta prezbiopią musi chodzić w okularach bądź soczewkach. Na szczęście odpowiednio dobrane szkła korekcyjne pozwolą na spowolnienie procesów starzenia się soczewki oka. Dlatego tak ważne jest, aby udać się do lekarza jak najwcześniej i kupić szkła lub soczewki kontaktowe renomowanych producentów, np. acuvue.pl.