„Coś się omija, aby dostrzec coś” – Jerzy Rajecki 

Album „Klimaty Podlasia” wydany przez Podlaskie Muzeum Kultury Ludowej, którego autorem jest mieszkający w Białymstoku fotografik Jerzy Rajecki, spotkał się z dużym zainteresowaniem nie tylko miłośników Podlasia i osób zafascynowanych fotografią. Obrazy zawarte w tym zbiorze zachwycają niepowtarzalnością i naturalnym pięknem. Wydawnictwo to zatrzymuje i zachwyca wzrok, ale również raduje każdą wrażliwą duszę. Urzeka urodą i umacnia miłość do naszego Podlasia, jakkolwiek by to patetycznie wybrzmiało.

„Klimaty Podlasia”- wywiad z Jerzym Rajeckim

20 listopada 2020 roku obejrzałam spotkanie internetowe z Jerzym Rajeckim, zorganizowane przez Sokólski Ośrodek Kultury w Sokółce. Prowadząca je Sylwia Nowakowska najpierw zaprezentowała pokrótce sylwetkę autora albumu. Pan Jerzy pochodzi z Hajnówki, a obecnie mieszka i pracuje w Białymstoku. Od kilkunastu lat, z aparatem fotograficznym w ręku, penetruje tereny Podlasia i zachwyca obrazem ziemi położonej między Biebrzą a Bugiem. Twórca albumu szczególnym sentymentem obdarzył strony rodzinne – okolice Hajnówki i Bielska Podlaskiego. Nie pokazuje jednak najważniejszych i najbardziej znanych atrakcji Podlasia. Najwdzięczniejszym tematem jego zdjęć są widoki i obiekty przyrody oraz mieszkańcy podlaskiej wsi, zwłaszcza ci najstarsi, do których autor ma specjalne upodobanie. Fotografika interesuje wieś dawna, jaka zachowała się chyba już tylko w niektórych miejscach na Podlasiu. Zatrzymuje on w kadrze i jednocześnie ocala od zapomnienia to, co nieuchronnie przemija. Dlatego tak ważne są jego obrazy, dlatego bezcenny jest album „Klimaty Podlasia”. Podzielony jest on na sześć rozdziałów zawierających 300 zdjęć. W wydanym albumie znalazły się najpiękniejsze zdjęcia wykonane przez autora w ciągu ostatnich ośmiu lat.

fotografia z książki „Klimaty Podlasia”

Pan Jerzy Rajecki jest autorem kilkuset tysięcy fotografii, spośród których kilkadziesiąt tysięcy od 2019 roku udostępnia na swojej facebookowej stronie pn. Klimaty Podlasia, liczącej już sto kilkanaście tysięcy obserwujących. Bije tam rekordy popularności, gdyż każde zdjęcie zdobywa setki polubień i komentarzy.

W trakcie rozmowy dowiadujemy się, że pan Jerzy w swych fotograficznych wyprawach nie trzyma się głównych tras. Artysta wybiera tak zwane boczne drogi, odgałęziające się od głównych traktów i szlaków komunikacyjnych. To, co dlań najcenniejsze, odkrywa tam – jak mówi – gdzie trzeba zboczyć, skręcić i wejść głębiej. Świat jego artystycznych wypraw oraz ich efektów znajduje się „daleko od szosy”. Bo przeciętna polska wieś nie różni się dziś niczym od przedmieść. Nieco zbaczając z głównych szlaków, napotkamy przydrożne krzyże, kapliczki, charakterystyczne okiennice, pochylone płoty, specyficzną wiejską architekturę drewnianą. Twórca podkreśla, że w swych poszukiwaniach stara się dostrzegać dobro i piękno. I właśnie to je fotografuje, bo tak postrzega świat i takie obiekty wybiera do swoich zdjęć.

Pan Jerzy usiłuje wniknąć nie tylko w sielski krajobraz, ale i w bliskie relacje z ludźmi. To zjednywanie ich sobie, aby pozwalali się fotografować w sytuacjach osobistych, intymnych – przy pracy, modlitwie, w zamyśleniu czy spotkaniach z innymi ludźmi. Ich zaufanie zdobywał latami, a teraz zbiera tego owoce – piękne, naturalne ujęcia prostych ludzi w ich rzeczywistym otoczeniu. Z fotografowanych obiektów najważniejszy jest dla niego człowiek. Sportretował kilkadziesiąt tysięcy osób w domach i na zewnątrz, podczas rozmaitych czynności. Zawarł dzięki temu wiele przyjaźni. Teraz nie ma problemu z dotarciem do nich.
W jego artystycznym ujęciu są tacy autentyczni!

W albumie znajdziemy zawarte emocje, głównie pozytywne – szacunek dla przeszłości i tradycji, umiłowanie ludzi w ich szczerości, nieudawaniu i prostocie. Z fragmentów krajobrazów i codzienności mieszkańców wsi Jerzy Rajecki tworzy własny przekaz Podlasia jako krainy sielskiej, oddalonej od codziennego zgiełku, w której czas się niejako zatrzymał.

Zafascynowała mnie magia obrazów artysty-fotografika. Postanowiłam nabyć album. Tyle piękna, ile wniósł do mojego domu, nie wyrażą żadne słowa. Ubogacił moją miłość do swojej Małej Ojczyzny, choć wcześniej wydawało się, że bardziej kochać jej już się nie da. 

Sokólski Ośrodek Kultury | Facebook

film ze spotkania

Zdjęcia pochodzą z Sokólskiego Ośrodka Kultury w Sokółce (z książki „Klimaty Podlasia”)

 

Jadwiga Zgliszewska
Podlaska Redakcja Seniora Białystok