Pogoda życia
Leją deszcze, idą burze i wiatr wieje,
Słońce świeci, deszczyk pada, tęcza lśni,
Tak w pogodzie często, często to się dzieje,
Nie ma pewnych i pogodnych, naszych dni.
–
Płyną łezki, idą smutki, gniewem wieje,
Oczy świecą, uśmiech gości, lico lśni,
Tak nam w życiu często, często to się dzieje,
Nie ma pewnych i pogodnych w życiu dni.
–
Pogody jak życia, przewidzieć nie zdołasz,
Nie powiesz, że będziesz szczęśliwy od rana,
Deszcz pada, łzy płyną i myśl – nie podołasz,
I nagle błysk światła, uśmiech – totalna odmiana.
Popioły
Nawet gdy sypią popioły Pompei,
Nawet gdy w życiu jest zawierucha,
Nigdy nie traćmy wiary, nadziei,
Nigdy nie traćmy, pogody ducha.
–
Często na próbę, jak Hiob wystawiani,
Często pozornym szczęściem kuszeni,
Jak łódki na falach życia miotani,
W kruchej i marnej życia przestrzeni.
–
Z ruin upadłe miasta powstały,
Z popiołów, Feniks potrafił wstać,
Gdy choć okruchy nadziei zostały,
Szukajmy sensu, by dalej trwać.
Porcelana
Patrząc na piękno porcelany,
I na mistycyzm w jej ozdobie,
Na kunszt i urok w niej zadany,
Na ciepło, które trzyma w sobie.
–
Ileż w niej jest delikatności,
Ileż artyzmu przepięknego,
Ileż powagi, dostojności,
Ileż ozdoby świata tego.
–
Tak smukła, cienka jest i krucha,
Jak życie ludzkie, gdy w rozterce,
Tak cieszy, gdy się przy tym słucha,
Pijąc herbatkę, jak gra nam serce.
Punkt i kropka
Czy to punkt, czy kropka, czy początek końca?
Taka mała informacja, a tak wiele znacząca.
W kropce bywa człowiek, albo koniec zdania,
Kropka to część składowa, znaku zapytania.
–
Punkt podobny do kropki, lecz to coś innego,
Często bywa celem, sensu życia naszego,
To do niego biegną myśli, słowa, pragnienia,
To punkt zwrotny w życiu, sens jego odmienia.
–
Każdy w życiu ma kropki, i punkty jakieś ma,
I kropkę stawia w życiu, choć życie wciąż trwa.
Czy warto iść do punktu? Jeśli tak, to jakiego?
Czy kropka to przystanek? Czy koniec? Lecz czego?
–
