_
Brońmy się
Często siadam w samotności.
Lubię spokój, cenię ciszę.
W chwili tęsknej prywatności,
Bicie swego serca słyszę.
Wówczas taka myśl przychodzi.
Jak to długo będzie trwało?
W duszy się niepokój rodzi.
Bo wciąż życia jest nam mało.
Wtedy smutek mnie ogarnia.
Nieraz łezka błyśnie w oku.
Choć los ciężki, dola marna,
Broń się od wiecznego mroku!
***
Skojarzenia
Wyobraźnia, skojarzenia,
To jest walor, to zaleta.
Nieraz starczy błysk spojrzenia,
A już jawi się podnieta.
Ale ja nie o tym chciałem,
O czym pewnie już myślicie.
Co innego w głowie miałem.
Czas na przykład mianowicie:
Szklarz kojarzy mi się z kitem,
Starożytność zawsze z mitem.
Koń wciąż tworzy parę z wozem,
Szubienica wraz z powrozem.
A jak kreda, to z tablicą,
Baletnica ze spódnicą.
Furman zawsze w dłoni z batem.
Pedant z muchą lub krawatem.
Te przykłady są normalne,
Chociaż proste i banalne,
Lecz mnie trapi pewna rzecz,
Która jest jak tępy miecz.
Nie zabija i nie rani.
Nie mężczyzna i nie pani.
Bardzo często jest podmiotem,
Który dla mnie jest wciąż złotem.
***
Czy to prawda?
Jeśli fakt jest zawsze prawdą,
Staje się więc ona faktem.
Rzecz podobnie ma się z rytmem,
Można zwać go też więc taktem.
Jak oznacza coś, to samo,
Tylko inną nazwę ma,
Mów do swej teściowej – mamo!
Choć to nie jest matka twa.
Nie chcę czepiać się niczego,
Choć mi coś tu nie pasuje.
Będę bronił zdania swego
I się pod nim podpisuję.
Wiesław Lickiewicz
