Słuchacze UTW w Ankarze

Tym razem przedstawiciele Turcji uczestniczący w Międzynarodowym Projekcie Erasmus+ pod nazwą „CHEST” gościli u siebie, w Ankarze, partnerów z Portugalii, Litwy i Polski, od 12 do 21 marca br. Program rozpoczął się w październiku 2019 r. i w tym roku dobiega końca. Czas na jego pierwsze podsumowanie.

Międzynarodowy projekt „Cultural and nature heritage is European strength and treasure – „CHEST” oznacza: „Kulturalne i przyrodnicze dziedzictwo jest siłą i bogactwem Europy”. Skrót „Chest” w dosłownym tłumaczeniu to skrzynia, na prace seniorów uczestniczących w projekcie.
Realizuje go czterech partnerów: Uniwersytet Trzeciego Wieku z Białymstoku, Centrum Edukacji Dorosłych z Wilna, Global Development Association (GDA) z Ankary i Senior University of Rio Maior z Portugalii.

Zadaniem uczestników projektu było poznanie dziedzictwa historycznego, kulturowego i przyrodniczego swoich regionów, a następnie zaprezentowanie go pozostałym uczestnikom, podczas spotkań edukacyjnych w organizacjach partnerskich.
Opisy opracowanych propozycji krajowych i ponadnarodowych szlaków tego dziedzictwa zostaną przedstawione na stronie internetowej projektu oraz przygotowywanej książce.

Seniorzy. uczestnicy programu, zwiedzali opisywane przez siebie obiekty, zbierali informacje o nich, uczestniczyli w obrzędach kulturowych, robili zdjęcia, filmy, szukali wspólnych korzeni.
Na warsztatach integracyjnych w Ankarze spotykaliśmy się w ośrodku Zübeyde Hanim Social Facility (Zakładzie Opieki Społecznej im. Zübeyde Hanim) *, okazałym budynku, miejscu spotkań różnych organizacji społecznych. Odbywają się w nim warsztaty malarskie, tkackie, krawieckie, kulinarne i inne.

Każda z grup uczestniczących w projekcie „Chest” zaprezentowała swoje dotychczasowe dokonania, prezentacje, materiały. Mogliśmy też wysłuchać ciekawych wykładów.

– o dziejach i zabytkach Ankary,

– o historii tureckiej miniatury,

– o ceremonii „Henna night” czyli wieczoru panny młodej opuszczającej dom rodzinny,

– o Charles Bonkowskim, Polaku, pierwszym chemiku w pałacu sułtańskim,

– o „Karagöz” tradycyjnym tureckim teatrze cieni,

– o 130 wiekowej historii tureckiej architektury.

Zaimponowała mi współpraca pomiędzy grupą turecką i litewską nad opracowaniem strony internetowej przedstawiającej dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze krajów partnerskich programu „Chest”. Wynikiem tych działań jest portal internetowy stworzony przez koordynatora tureckiego – Hakkiego Bilgena.
Zawiera on dotychczas napisane przez wszystkich uczestników artykuły, wiersze, gazetki oraz zrobione zdjęcia. Poznaliśmy adres strony (chestprojekt.eu).

Dowiedzieliśmy się, jak poruszać się po tym portalu, jak zamieszczać we własnym zakresie informacje związane z ideą projektu.

Uczestnicy zaprezentowali też krótkie programy artystyczne. Grupa turecka zaprosiła trzech profesjonalnych muzyków, grających na tradycyjnych instrumentach ludowych. Wykonali m.in. ulubione utwory Atatürka, pierwszego prezydenta Republiki Turcji oraz instrumentalne wersje tureckich pieśni patriotycznych, związanych z uroczyście obchodzoną 18 marca rocznicą zwycięstwa Turcji nad krajami Ententy.

Grupa litewska wykonała pieśń weselną śpiewaną pannie młodej przed wejściem do kościoła, zakończonej wspólnym tańcem.

Grupa portugalska także przygotowała piosenki weselne, akompaniując sobie na instrumentach przywiezionych z Portugalii.

Nasza grupa wykonała przyśpiewki biesiadne. Uczestników spotkania urzekły nasze stroje ludowe i piosenka „Jadą Mazury”. Przygrywali nam Portugalczycy, którym bardzo spodobały się wesołe, skoczne melodie. Do wykonywanych bisów przyłączyły się pozostałe grupy.

Występy artystyczne obserwowali, fotografowali i bili brawo uczestnicy innych warsztatów odbywających się w tym czasie na naszym piętrze. Było to chyba najweselsze spotkanie integracyjne.
To z czym zapoznaliśmy się w trakcie warsztatów mogliśmy potem poznać, oglądać lub uczestniczyć na żywo.

W Pracowni Miniatur uczyliśmy się malować miniatury tureckie. W Muzeum Cywilizacji Anatolijskiej, podziwialiśmy zabytki świadczące o bogatej historii Turcji. Zwiedziliśmy największy w Ankarze meczet Kacatepe i monumentalne Mauzoleum Mustafy Kemala Paszy Atatürka. Uczestniczyliśmy w spektaklu teatru cieni. Przygotowano specjalnie dla nas pokaz ceremonii „Henna night”. Podczas lunchu i kolacji smakowaliśmy tradycyjne potrawy kuchni tureckiej.

Niezapomnianym wrażeniem była wycieczka do Kapadocji. Szliśmy krętymi podziemnymi korytarzami wydrążonymi w ziemi, siłami natury i człowieka. Z platform widokowych podziwialiśmy skały o różnych bajecznych kształtach, uformowanych przez warunki atmosferyczne. Mieliśmy też możliwość spacerowania po jeziorze solnym.

Nasz pobyt w Ankarze był bardzo pracowity i atrakcyjny.

Szczególne podziękowania kieruję do Hakkiego Bilgena i całej jego ekipy za świetnie merytorycznie i logistycznie zorganizowane spotkania w Ankarze. Dziękuję także naszym partnerom z Portugalii i Litwy za ciepłe, przyjacielskie spotkania.

Obawiałam się tego wyjazdu ze względu na panującą pandemię i działania wojenne w Ukrainie, ale wszystko odbyło się bez zakłóceń, bezpiecznie.

Warto uczestniczyć w takich projektach, poznawać tradycje, zwyczaje, dziedzictwo kulturowe, przyrodnicze innych narodów. To bardzo nas wzbogaca, rozwija i otwiera na inne narody.

* Zübeyde Hanim – (1856 – 1923) była matką Mustafy Kemala Atatürka, założyciela Republiki Turcji. Zasłynęła z pomocy biednym, ucząc ich pisania i czytania.

Źródło: UTW Białystok

Zdjęcia: Maria Beręsewicz, Maria Szulga, Jan Surmacz

Kliknij w poniższe zdjęcie:

1/12