Smutek książek
Noc. Światło lampy ze złotym abażurem
Czyni ją magiczną
Na okrągłym, stylowym stoliku
Leżą pozostawione gazety, książki i okulary
Ci, którzy je przed chwilą czytali
Zgasili światło, poszli spać.
–
W pokoju cisza i mrok, noc utraciła swój czar
Na stoliku zapanował smutek
Pozostawione przedmioty czują się bezużyteczne,
Nic nie warte i myślą, jak tym razem przetrwać do rana
–
Przywiązały się do swoich właścicieli
Chcą z nimi pozostać dłużej, zwłaszcza
Książki i czasopisma boją się o swój los
Co z nimi stanie
Przecież mają jeszcze tyle do przekazania czytającym
–
Co innego stylowy stolik i lampa ze złotym abażurem
One mają zapewnione, stałe miejsce w mieszkaniu
Pani domu dba o nie, i ciągle z nich korzysta
Są potrzebne zawsze i na dodatek urodziwe
Właściciele chwalą się nimi przed znajomymi
–
Ale stolik wie, że książki są ważniejsze od niego, prosi
Nie martwcie się, to tylko noc rodzi w was niepokój
Jutro znów ożywioną was ludzkie ręce i oczy
Przecież człowiek do życia potrzebuje strawy i powietrza
A książki to pokarm dla duszy i tlen dla umysłu.
–