Apoloniusz Ciołkiewicz

Tamten sierpień
Pomnik Powstania Warszawskiego_pixabay.com

Szli ulicami, wstęgami szos,
by życia los rzucać na stos,
jak niegdyś ich ojcowie.
Ze wszystkich się porwali dzielnic
– dzielni, rzetelni, szybkostrzelni. 
Niech się Ojczyzna dowie…
–
Prysnął sierpniowej nocy czar
i w toni ognia bitwy gwar
gwałtownie się rozrastał.
Gdy chwili waga i powaga
ofiary życia się domaga
dadzą swą krew dla miasta!
–
I dumni są! Nie proszą o nic,
tylko żądają: – Chcemy broni,
broni i amunicji!
Ostatni już u pasa granat…
A jeśli zginą, zginą za nas
i nie powstrzyma nic ich!
–
*
Już tyle, tyle lat minęło,
kiedy podjęli wielkie dzieło
i wciąż historia czas odlicza.
Więc przystań i nie żałuj znicza…
–

Anna Czartoszewska

Z lęku powstaje wiersz

Z lęku powstaje wiersz,

mural powstania warszawskiego_pixabay.com
z młodzieńczą odwagą powstaje,
gdy słychać kajdan złych szczęk,
gdy mury się modlą o wstanie.
–
Gdy sierpień rozpala sen
o wolnej ojczyźnie i jutrze,
wiersz krótki wybudza się
na sygnał syreny smutnej.
–

I pada trafiony w wers,
śmierć wszystkie zwrotki urywa,
nadzieja wykrwawia się,
wiersz wsiąka w rozpaczy dywan. 
–

Józefa Drozdowska

Nad tomikiem wierszy Krystyny Krahelskiej
Dedykuję Joli M. Dzienis
Na kartce otwartej książki leżą zasuszone rośliny_pixabay.com

Na wewnętrznej stronie okładki
data i miejsce jego zakupu
Nie pamiętam już lipca 1978
księgarnię nieopodal obecnej konkatedry
i parku odwiedzałam wówczas wielokrotnie
jak i samo miasto biegnące
w ulicy klasycystycznych domów
Na sąsiadującej z okładką stronie
atramentem (wówczas pisałam piórem)
drobniutkimi literkami zapisany adres
białostockiego poety – może był wówczas
na literackim spotkaniu nad „czarną rzeką”
Między wierszami zasuszone kwiaty
– niezapominajka polna już bez krzty błękitu
a obok niej słowa:
„Jak ptak, co uciekając z ziemi niegościnnej,/
Ziemię na niebo zamienia.”*
– gałązka zawilca z resztkami zieleni
i z pożółkłą bielą dziwiącego się kwiatu
że ostał się ponad czterdzieści lat
przy wierszu „Ballada o szaleju”
Wreszcie szpargałek kartki z zeszytu w kratkę
z brązową plamką krwi z zadraśniętego palca
zaznacza wiersz ze słowami: „Śpij, synku mój jedyny, (…)”
Zmotywowana przez koleżankę
odnalazłam tomik w wiklinowym koszyku
z książkami bliskimi mojemu sercu
z czasów gdy jeszcze wierzyłam w to
że wiersze mogą ocalać…
Przeglądając podniszczony od wielokrotnego
czytania tomik pragnę i dzisiaj w to wierzyć
mimo tamtej wojny w której zginęła jego autorka
i obecnych wojen niełaskawych poetom
–
Augustów, 21.07.2022
–
* Cytaty z książki Krystyny Krahelskiej: Wiersze. Warszawa: PIW, 1978
–

Jolanta Maria Dzienis

Pamiętamy

Chore ambicje
Żniwo sierpniowej „Burzy”
Smutek na wieki

Sierpniowy spacer
Warszawska ulica przy Pałacu kultury nocą_pixabay.com

Warszawską sierpniową nocą
Z dłonią w twojej dłoni
Z głową gdzieś w obłokach
Wędruję szczęściem pijana
–
Miriady neonów mi świecą
A ja kroczę tanecznym krokiem
W ten ich rytm rozpasanej tęczy
–

Urszula Krajewska-Szeligowska

Z Warszawy do Karczewa
Barokowy kościół w Karczewie_pl.wikipedia.org

Warszawa za tobą, na południe prosto
Jedziesz, z prawej strony Wisła się rozlewa
Tu Wawer, Józefów, a oto i Otwock
I wreszcie docierasz tutaj, do Karczewa.
–
Z daleka już widzisz kościół zabytkowy
Z amboną ciekawą, mającą kształt łodzi,
I żydowski cmentarz na piaszczystych wydmach,
I Starego Miasta uliczkami chodzisz.
–
Tu artysta Michał Elwiro Andriolii
Mieszkał niedaleko w wiosce Anielinie,
On to z budownictwa w stylu świdermajer
I z rysunków do dzieł romantyków słynie.
–
Kolorową ujrzysz tu lokomotywę,
To starej kolejki z przeszłości wspomnienie,
Nią to lud Warszawy jeździł do Karczewa
W czasie wojny, by tu zdobyć pożywienie.
–
Znane z osobliwej nazwy i torfowisk
Leży za Karczewem bagno Całowanie,
Wedle starych podań tu w noc świętojańską
Nasięźrzału szukać mieli zakochani.
–
Gdy już zwiedzisz Karczew i na drugą stronę
Wisły jak najkrótszą drogą chcesz się dostać,
Możesz się przeprawić do wsi Gassy promem.
Znów przed tobą droga do Warszawy prosta.

Grób Nieznanego Żołnierza
Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie_pl.wikipedia.org

Centrum Warszawy, Plac Piłsudskiego
Tu w oczy zaraz uderza
Pomnik pamięci wszystkich poległych –
Grób Nieznanego Żołnierza.
–
Przy Grobie wieczny znicz płonie, ciągle
Pełnią żołnierze tu wartę,
I trwają przy tych, co zapisali
Tragicznej historii kartę.
–
Tu bezimienny żołnierz spoczywa,
Co bronił Lwowa polskiego,
Przed wojną jeszcze tu sprowadzony,
By każdy mógł uczcić jego
–
Ofiarę i mieć świadomość, że znicz,
Który przy Grobie tu płonie,
Wspomina tych, co zginęli walcząc
W naszej Ojczyzny obronie.
–
Dziś na filarach wiszą tablice
Z nazwami tych miejscowości,
Gdzie polski żołnierz walczył i ginął
W imię Polaków wolności.
–
W dni świąt państwowych tu uroczysta
Zmiana warty się odbywa
Składają wieńce ważne osoby
I wielu ludzi przybywa,
–
By chwałę oddać wszystkim Polakom,
Z Cedyni, Smoleńska, Grodna…
Czy dziś pamiętasz o Nich, rodaku?
Dzięki Nim Polska jest wolna.
–

Marek Mozyrski

Warszawo…
Nad zdjęciami z Powstania przypięto biały i czerwony kwiat_pixabay.com

Warszawo niezłomna, Ty martwą już byłaś,
Warszawo, do ramion krzyża przybita,
Warszawo, jak wiele krzywd doświadczyłaś,
Warszawo, grobami powstańców pokryta.
–
Jak pięknie wyglądasz, na miły Bóg!
Wznosisz ku górze budynków ramiona,
Lecz gdy idziemy szlakiem twych dróg,
Widać bolesnych ran twych znamiona.
–
Ran odkrywanych, i tych nieodkrytych,
Jęków z Pawiaka i z Rakowieckiej,
Kości wciąż z  „Łączki” niewydobytych,
Tych Ofiar rzeszy i władzy radzieckiej.
–
Nie powstałby Tower, czy Złote Tarasy,
W Łazienkach by Chopin nie niósł się po fali,
Gdyby nie Ci, co w te trudne czasy,
To co najdroższe, za Ciebie oddali.
–
23.07.2022
–

Joanna Pisarska

***
Fontanna Syrenka Warszawska_pixabay.com

to tylko fontanna
krople trzymane w ryzach zamysłem architekta
i tylko chłodny ranek w towarzystwie kropli
i wiszącego nisko nieba
–
w cieniu poranka błyszczą oczy
lśnią liście po nocnym dżdżu
od ciemnej zieleni odcina się bladość dłoni
–
Warszawa uwodzi mnie twoim uśmiechem
nie wie że zabiorę go jej razem z zielenią
kroplami wody mgłą fontanny
–
i żalem że szczęście trwa tylko przez chwilę
jak ten uśmiech pośrodku miasta
mokrego świeżym dniem

***
Światła Warszawy odbijające się w Wiśle_pixabay.com

przyprowadziły nas tutaj marzenia
z aury snu pomiędzy ulice
w pejzaż murów malowanych światłem
–
na jawie świat inny i głośny
miesza historię stolicy i naszą
znikają prędko resztki zdziwienia
jakbyśmy znali tu każdy kamień
–
szukamy się w przeszłych zdarzeniach i słowach
by umknąć potem gołębim skrzydłem
–
i nasza historia odebrana miastu
prowadzi przez dzień aż do zachodu
kończy ten rozdział otwierając pamięć
–

Andrzej Wróblewski

DZIEŃ DOBRY, WARSZAWO
Warszawa wiosną o poranku_pixabay.com

Tu i tam,
Z wież i z bram
Świt nieśmiało już zerka,
Daje znak,
By na Trakt
Iść w wiosennych sweterkach
Tam i tu,
Jak ze snu,
Budzi dachy niemrawe,
Szepcze, by
Otrzeć łzy,
Wypić poranną kawę.
Dzień dobry, Warszawo,
W ten pierwszy dzień wiosny,
Jak co dzień cię wita
Gołębi gwar głośny,
A jasność po nocy
Twe kształty odsłania,
Pcha niebo przed oczy
W błękitnych otchłaniach
–
Znów na świat
Z klombu kwiat
Wyjrzał nowo zrodzony,
Okien blask
W letni czas
Mruży oczy wpatrzonym,
Już o bruk
Butów stuk
Słychać na każdym kroku,
Budzi świt
Miast rytm,
Dźwięczy w uszach nam wokół.
Dzień dobry, Warszawo,
W ten pierwszy dzień wiosny,
Jak co dzień cię wita
Gołębi gwar głośny,
A jasność po nocy
Twe kształty odsłania,
Pcha niebo przed oczy
W błękitnych otchłaniach
–

Jadwiga Zgliszewska

Sierpniowi bohaterowie
fragment muralu – młody człowiek mierzy z pistoletu do wroga_pixabay.com

pierwszy sierpnia
to warszawski dzień
w zakamarkach ulic
w nierównej walce bronili
swojej stolicy
dziewczyny i chłopaki
z czapką na bakier
–
kryli się po piwnicach
by wybuchnąć za chwilę
z nową siłą
młodzieńczego zapału
i nadziei naiwnej
–
podarowali
waleczne serca
nieuzbrojone ręce
i buty z jednej pary
ale wojowali!
–
bohaterowie małoletni
chłopcy z placu broni
ilu z nich poległo
kto pamięta o nich?
–
heroiczny zryw
kosztował zbyt wiele
młodych żyć
według naszej rachuby
gdy na gruzach
stawał krzyż
jeden po drugim…
–
to zakrzepła purpura krwi
niepotrzebnie przelanej
 – a może… wypełnili
swój młodzieńczy testament?
–
powinność
zobowiązanie
i miłość do Ojczyzny
do stolicy
oraz swego miasta
tworzą legendę
która co roku wraca
nierozstrzygniętym pytaniem
– czy było warto?
–
oni wiedzieli to na pewno
a nie współcześni
stąd spory i oceny
nadaremne
i pozbawione sensu
–
sierpień
to warszawski miesiąc
o którym
zawsze trzeba pamiętać!
–
28.07.2023

fot. pixabay.com – pasek z wizerunkiem Rynku Starego Miasta z Kolumną Zygmunta, rozdzielający wiersze poszczególnych poetów
–

Redakcja Podlaskiego Seniora Białystok